– Alo? Ya… Mont ‘ran kuit ‘benn ar sadorn evit lestrañ war an Ile de Batz. Mad eo, pelec’h ‘vo ar vag ha da belec’h ez aio? Dubai, Singapour hag Aostralia… Dispar!
-Allo ? Oui… Je pars samedi pour embarquer sur l’Ile de Batz. D’accord, où sera le bateau et où ira-t’il ? Dubai, Singapour et l’Australie… Génial !
E miz genver am boa resevet ar bellgomzadenn-mañ. Goude daou vizvezh war ar sec’h e vakañsoù: poent oa distreiñ da c’hounit ma zamm kreun. Feiz, echu eo ar goañv evidon ‘soñje din! Distreiñ ‘rin rouzet-mat e miz Meurzh ha krog ‘vo an nevezamzer war ar marc’had! Ma, pevar deiz ‘chom: faotañ ‘ran din dic’hastañ. Kempenn an ti, goullonderiñ ar yenerez dre ma ne zistroin ket ‘raok daou viz d’an nebeutañ, prientiñ ma malizennad gant dilhad evit ar broioù tomm ha mont da weladenniñ ma zud a-raok an disparti. Prest on!
J’ai reçu ce coup de téléphone en janvier. Après deux mois sur la terre ferme en vacances : il était temps de repartir gagner sa croûte. Eh bien, l’hiver est terminé pour moi ! Je reviendrai tout bronzé en mars et le printemps aura commencé en plus ! Bon, il ne reste que quatre jours : faut se grouiller. Ranger la maison, vider le réfrigérateur vu que je ne reviendrai pas avant deux mois au minimum, préparer ma valise pour les pays chauds et rendre visite à mes parents avant le départ. Je suis prêt !
D’ar Sadorn ‘vez lâret din ez eus kudennoù bihan gant paper-mañ-paper hag e vo daleet an disparti. E Pariz emaon ‘forzh penaos. Disul, daleet. Dilun daleet adarre ha betek dimeurzh ‘benn ar fin! Ha setu-me o tegouezhout en aerborzh ha n’eo ket prest ar visa c’hoazh: ret chom da gousket el leti! An deiz war-lerc’h, dimerc’her neuze ‘kemeromp ar c’harr-nij kentañ da zek eur. N’en deus ket bet ur skoliad e visa ha ret-mat dezhañ distreiñ d’e di siwazh! Gallout ‘raio dont e Singapour, marteze…
Samedi on me dit qu’il y’a des petits ennuis avec tel ou tel papier et que le départ sera reporté. Je suis à Paris de toute manière. Dimanche, retardé. Lundi, retardé à nouveau et jusqu’à mardi finalement ! Et voici que j’arrive à l’aéroport mais le visa n’est toujours pas prêt : nous devons rester à l’hôtel. C’est le lendemain, mercredi, que nous prenons le premier avion à 10h. L’élève n’a pas eu son visa et le voici bien obligé de rentrer chez lui malheureusement. Il pourra nous rejoindre à Singapour, peut-être…
Gant ur mell A380 hon eus pradet e Dubai, bras-divent ha klinklet kaer an aerborzh. Un den zo o c’hortoz ac’hanomp gant ur c’harr ha ni da vont da Al Hamariyah, ur porzh bihan nepell ac’hann. 45mn gant ar c’harr ha setu ni degouezhet: o lugerniñ ‘mañ al lestr gant an holl gouleier en deñvalijenn, o fraoñval evel un aerouant morgousket ha c’hwezh ar pentur hag an eoul gantañ. Diwezhat eo, poent eo kousket evit bezañ yac’h warc’hoazh.
C’est dans un énorme A380 que nous avons atterri à Dubai, un aéroport énorme et superbement décoré. L’agent nous attend avec un fourgon et nous allons à Al Hamariyah, un petit port non loin de là. 45mn de voiture et nous voilà arrivé : le navire brille de mille feux dans la pénombre, il ronronne comme un fauve assoupi, l’odeur de la peinture et de l’huile en plus. Il est tard, grand temps de dormir pour être en forme demain.
En donvor emaomp an deiz war-lerc’h, o tremen ar strizmor Ormuz da gentañ hag ar meurvor Indez da c’houde. Plijus eo labourat er-maez met plijusoc’h eo c’hoazh pa vez an heol o tiskenn…
Le lendemain nous sommes au large, passant le détroit d’Ormuz tout d’abord avant d’entrer dans l’océan Indien. Travailler dehors est un plaisir mais c’est encore mieux lorsque le soleil descend…
Mont ‘ra an amzer e-biou… Tommder, glav, ne oa ket bet rust ar mor gwech ebet. Luskellet omp bet hep bezañ dihunet: n’eus ket gwelloc’h! Pa oamp o tostaat ouzh aodoù ar Sri Lanka ‘oa deuet pesketaerien e-bourzh ur vagig da welet ac’hanomp. Dindan an heol pik ‘oant hep disheolier ebet hag o c’houlenn boued ‘gav din. Tud paour ma’z int. Ur pichon, Raymond ‘veze graet deusoutañ, ‘oa ganeomp ‘kreiz meurvor Indez, manet kousket e Colombo sur a-walc’h ha dihunet en donvor siwazh! Klasket ‘m eus bouetañ anezhañ gant gwispid ha dour met ne voe ket trawalc’h, goude un nebeut devezhioù n’am eus ket gwelet anezhañ ken… Ur vag ‘kreiz ar meurvor n’eo ket ul lec’h a-feson evit al loened… Gwall bell ‘oa ar gwez hag ar geot siwazh!
Le temps passe… Chaleur, pluie, la mer n’aura jamais été trop agitée. La nuit, nous sommes bercés sans être réveillés : il n’y a pas mieux ! Lorsque nous approchions des côtes du Sri Lanka, une toute petite embarcation de pêche est venue nous voir de près. Ils étaient sous le soleil au zenith sans protection et je pense qu’ils venaient nous demander des provisions. Pauvres gens. Raymond, un pigeon, nous a accompagné une bonne partie du voyage. Probablement assoupi à Colombo mais réveillé en pleine mer malheureusement pour lui. J’ai bien tenté de le nourrir avec des biscuits et de l’eau mais ce ne fut pas suffisant, et je ne l’ai plus revu au bout de quelques jours… Un navire en plein océan n’est pas un lieu des plus accueillant pour les animaux… Les arbres et la verdure sont bien loin !
Ha goude tost da deir sizhun war vor, sed-aze ac’hanomp degouezhet e Singapour. Nag a listri tro-dro deomp, ur gwir kroazhent-tro evit ar c’henwerzh etrebroadel eo!
Et après trois semaines en mer, nous arrivons à Singapour. Que de navires aux alentours, c’est un vrai carrefour du commerce international !
Ha deomp dezhi evit div sizhun o kargañ fun, noz ha deiz. Skuizhus-tre ‘oa dre ma ne c’hellen ket mont er-maez: o labourat start 12 eurvezh hep ehan, ne deuen ket a-benn kavout ar c’hoant da vont er-maez div pe deir eur c’hoazh goude-se, mont da gousket diouzhtu ne lavaran ket. Pemzek deiz war-lerc’h ‘voe echu ar c’hargañ. Ar wech kentañ evidon da vont er-maez, aet oan gant ar bus da brenañ chokolad hag ur banne bier, sed-aze holl.
Et c’est parti pour deux semaines de chargement, nuit et jour. C’était épuisant car je ne pouvais pas sortir : je travaillais dur 12h sans m’arrêter, je ne parvenais pas à vouloir sortir deux ou trois heures après ça, je n’avais qu’une envie : aller dormir dans la foulée. Je suis sorti pour la première fois après le chargement, 15 jours plus tard. Parti avec le bus acheter du chocolat et une cannette de bière, voilà tout.
N’emaomp ket amañ evit fouetañ bro pe straniñ… Deomp d’ar poull-sec’h! Ar chanter bras-se ‘bado teir sizhun, o labourat start bemdez, dindan an heol gor. Un douger-endalc’herioù ‘zo ganeomp er poull-sec’h evit cheñch e viñs-tro.
Nous ne sommes pas là pour flâner… C’est parti pour la cale sèche ! Ce chantier durera trois semaine, travaillant dur tous les jours sous le soleil de plomb. Un porte-conteneurs est avec nous dans le bassin pour remplacer son hélice.
Dizoloet hon eus pegen lous ‘oa ar c’houc’h… Ur sapre labour ‘oa bet da dennañ ar c’hregin, n’eus netra d’ober ‘met skrabañ!
Nous avons alors découvert l’état lamentable de la coque… Ce fut un sacré travail de retirer toutes ces salissures, le seul moyen est de gratter !


